Rak podstawnokomórkowy

Rak podstawnokomórkowy (carcinoma basocellulare, basalioma, epitheliomabasocellulare, BCC). Najczęściej występujący nowotwór skóry - 65-75% wszystkich przypadków (ok. 25% nowotworów w ogóle). Cechuje się miejscowym wzrostem i niewielką zdolnością do tworzenia przerzutów.

W zaawansowanych stadiach rozwoju może powodować znaczną destrukcję skóry i tkanek głębszych i w nielicznych przypadkach prowadzić do śmierci. Jednak wcześnie rozpoznany rak podstawnokomórkowy jest praktycznie w 100% wyleczalny. W większości przypadków występuje w miejscach narażonych na działanie promieniowania UV – twarzy, dekolcie, plecach, ramionach.

W Europie częstotliwość występowania raka podstawnokomórkowego ocenia się na 100/100.000 os. Wyjątkowo rzadko daje przerzuty (1:50.000), ale naciekając miejscowo na tkanki, może być przyczyną rozległych zniszczeń. Może naciekać na wszystkie warstwy skóry i tkankę podskórną, zaś w zaawansowanych przypadkach wnikać nawet do tkanek położonych głęboko - ścięgien, kości.

Rak podstawnokomórkowy najczęściej ma postać małych, twardych, połyskliwych, przeświecających guzków o barwie kości słoniowej. Guzek pojawia się najczęściej na skórze twarzy, powiek, szyi, znacznie rzadziej na grzbiecie dłoni.

W przypadkach bardziej zaawansowanych pojawia się owrzodzenie centralne o perełkowatych krawędziach.

Zgodnie z klasyfikacją WHO wyróżnia się 13 głównych postaci kliniczno-patologicznych tego nowotworu. Jednak najczęściej występuje w postaci:

guzkowo-wrzodziejącej (60% przypadków);
barwnikowej (10-15% przypadków);
twardzinopodobnej;
powierzchownej;
włóknisto-nabłonkowej.

Leczenie - Metoda MOHSA

zobacz następną >